Over Jan
In alles wat Jan Leenknegt maakt, schuilt een glimlach, een knipoog, een filosofische of metafysische gedachte. Maar boven dat alles heerst een vurig verwondering waarvan elk werk dat door zijn handen gaat, is doordrenkt. Wie zijn loopbaan als glaskunstenaar overschouwt, komt vrijwel automatisch tot de conclusie dat hij zelden improviseert. Hij probeert eerst alles uit om uiteindelijk tot een kunstwerk te komen waar idee en schoonheid elkaar hebben gevonden.
De kern van zijn kunst is een organisch gebeuren dat zich blijft herhalen in zijn weelderige kweektuin tussen hemel en aarde. Een magisch proces dat hij liever niet wil benoemen, uit schrik dat zijn creatieve motor dan vervaarlijk gaat sputteren. Hoe ambitieus zijn inzet ook is, hoe hoog hij ook grijpt, hij is een man van weinig woorden.
Willen we er dan toch een naam op plakken, laat het dan 'authentiek' wezen, net als het leven op deze planeet in al haar vormen of de andere thema's die we vaak in zijn werk aantreffen zoals het heelal, de kosmos en de vijf elementen (met liefde als het vijfde), want ook zij maken deel uit van de wereld die hij dag in, dag uit rond zich creëert.
““De schaduw van het leven met het licht bestrijden en dit aan anderen tonen. Dat is mijn kunst, want mijn schaduw is kleur. En met die kleur wil ik dynamiek brengen, vernieuwing, een vrolijke noot in de somberheid.”celerisque varius morbi.”
Bio
Jan Leenknegt (°1950 Oudenaarde) volgt als kind reeds avondlessen in de Academie voor Schone Kunsten te Oudenaarde waar zijn vader, Michiel Leenknegt, directeur is. Hij volgt tekenen en schilderen, later keramiek. In het atelier van zijn vader leert hij de glas-in-loodtechniek.
Jan loopt les aan verschillende kunstacademies. Na Antwerpen, Deinze en Oudenaarde was die van Mechelen voor hem het meest richtinggevende.
Vanaf 1974 werkt hij als zelfstandig kunstenaar in bijberoep en combineert dit met het leraarschap in de Kunstacademies van Oudenaarde en Ronse.
Jan ontwerpt en realiseert glas-in-loodramen in opdracht voor particulieren en openbare gebouwen.
Later ontwerpt hij vooral glassculpturen om te exposeren in musea, galerijen, beeldentuinen en culturele centra in binnen- en buitenland.
Zijn vrij werk dient niet enkel om tentoon te stellen in galerijen en beeldentuinen, hij werkt ook veel in opdracht. Zo realiseerde hij tal van glassculpturen voor binnen- en buitenland op aanvraag. Elk glassculptuur is uniek.
Jan Leenknegt is gespecialiseerd in het ontwerpen en uitvoeren van grote formaten. Kerkramen hebben al vlug een oppervlakte van 20m². Glassculpturen die ophangen als mobiel in grote hallen hebben soms een hoogte van 7 m en bas-reliëfs zijn er tot 11m hoog.
Er werden reeds drie kunstboeken uitgegeven over het leven en werk van Jan Leenknegt: "De Glazen Verbeelding" (2003), "Mijn Schaduw is kleur" (2008) en “Mijn schaduw blijft kleur” (2020)
““Kleur en licht fascineren mij ongelooflijk. Ik groeide op in het glazeniersatelier van mijn vader, waar ik van jongs af aan werkte tussen het mooie mondgeblazen glas. Alles wat ik maak is van de grootste evidentie. Voor mij is wat ik ontwerp en realiseer de evidentie zelve. Dat is wat ik doe, al gans mijn leven. Mijn vader hielp mee de basis leggen om als glaskunstenaar deze eigentijdse visie te ontwikkelen.””
Indoor.
De Sculpturen van Jan Leenknegt kunnen ofwel losstaand in elk interieur worden ingepast, ofwel worden geïntegreerd in het interieur. Zo ontwierp Jan reeds tal van balustrades en koepels. Vaak maakt hij sculpturen voor speciale gelegenheden zoals geboortes, geschenken of zelfs als eermonumenten op een graf.
'Een kunstenaar werkt niet voor zichzelf. Hij drukt zich uit in creaties en wil ze tonen aan een publiek. Als één van mijn sculpturen in een mooie omgeving op een geschikte plaats terechtkomt, waar veel mensen ervan kunnen genieten, dan is het voor mij de ultieme beloning', aldus Leenknegt.
Outdoor.
De sculpturen kunnen perfect worden geïntegreerd in de tuin, aangezien ze door een zinkbad en poederverlakking werden behandeld tegen gure weersomstandigheden zoals sneeuw, regen en dus roest. Om de wind te trotseren worden de sculpturen verankerd in de grond, zodat de wind geen spel krijgt in de grote glasvlakken. Bij elke verschillende lichtinval of seizoen gaan de sculpturen leven. Ook geven waterpartijen zoals vijvers een mooie bijkomende schittering in het glas.
